Celem tego badania było ustalenie, czy przerost mięśnia sercowego w odpowiedzi na przeciążenie hemodynamiczne jest pierwotnym rezultatem zwiększonego obciążenia, czy też jest wtórnym wynikiem takich innych czynników, jak współistniejąca aktywacja współczulna. Aby dokonać tego rozróżnienia, przeprowadzono cztery eksperymenty; główny wynik eksperymentalny, przerost mięśnia sercowego, oceniono pod względem masy komorowej i pola przekroju kardiocytów. W pierwszym doświadczeniu komora prawej komory była obciążona różnicowo przez przeciążenie komory komorowej, podczas rozładowywania składowego mięśnia brodawkowatego; Model ten był używany do pytania, czy jakakolwiek substancja endogenna lub egzogenna powodowała jednorodny przerost, lub czy lokalnie odpowiednia reakcja na obciążenie spowodowała przerost komór z zanikiem mięśni brodawkowatych. Ten ostatni wynik uzyskano, zarówno gdy każdy aspekt obciążenia różnicowego był równoczesny, jak i gdy uprzednio przerośnięty mięsień brodawkowaty został rozładowany w ciśnieniowej przeciążonej prawej komorze. W drugim doświadczeniu wykorzystano odnerwienie nasierdziowe, a następnie przeciążenie ciśnieniowe, aby ocenić rolę miejscowych neurogennych katecholamin w genezie hipertrofii. Read more „Hemodynamiczna i adrenergiczna kontrola przerostu prawej komory serca.”
Tag: wojewódzki ośrodek medycyny pracy sosnowiec
Wyraźny szlak mysich makrofagów dla ludzkich lipoprotein bogatych w triglicerydy.
Makrofagi mysiego P388D1 mają szlak receptorowy, który wiąże się z ludzkimi hipertriglicerydemicznymi lipoproteinami o bardzo niskiej gęstości (HTG-VLDL), które zasadniczo różnią się od szlaku receptora LDL. Traktowane trypsyną HTG-VLDL (tryp-VLDL), pozbawione apolipoproteiny (apo) -E, nie wiążą się z receptorem LDL, jednak tryp-VLDL i HTG-VLDL krzyżują się w rywalizacji o wiązanie z receptorami makrofagowymi P388D1, wskazując, że te lipoproteiny wiążą się z tymi samymi miejscami. Swoiste wiązanie tryp-VLDL i HTG-VLDL o wysokim powinowactwie z makrofagami w temperaturze 4 ° C jest równoważne i w temperaturze 37 ° C oba wytwarzają szybką, masywną, krzywoliniową (zależną od receptorów) akumulację triglicerydów w makrofagach. Bloty ligandów pokazują, że makrofagi P388D1 eksprymują białko błonowe o około 190 kD (MBP190), które wiąże zarówno tryp-VLDL, jak i HTG-VLDL; to wiązanie konkuruje z HTG-VLDL, trypsynizowaną HTG-VLDL i trypsynowaną normalną VLDL, ale nie przez normalny VLDL lub LDL. Receptor LDL makrofagów (około 130 kD) i wychwyt komórkowy beta-VLDL, ale nie MBP 190, ani wychwyt tryp-VLDL, nie są indukowane, gdy komórki są eksponowane na pożywkę pozbawioną lipoprotein i zmniejszają się, gdy komórki są obciążone cholesterolem. Read more „Wyraźny szlak mysich makrofagów dla ludzkich lipoprotein bogatych w triglicerydy.”
Matryce pozakomórkowe macierzy zewnątrzkomórkowej usprawniają przenoszenie genów do ludzkich komórek krwiotwórczych za pomocą wektorów retrowirusowych.
Wykazano, że bezpośredni kontakt między komórkami krwiotwórczymi a liniami komórek pakujących wirusy lub innymi źródłami zrębu zwiększa efektywność przenoszenia genu za pośrednictwem retrowirusów do tych docelowych komórek w porównaniu z zakażeniem supernatantem wirusowym. Zbadaliśmy rolę określonych molekuł macierzy pozakomórkowej szpiku kostnego (ECM) w tym zjawisku. W niniejszym raporcie stwierdziliśmy, że zakażenie komórek przylegających do karboksykońcowego fragmentu 30/35-kD cząsteczki fibronektyny (30/35 FN), która zawiera alternatywną domenę adhezyjną komórek CS-1, znacznie zwiększa przenoszenie genów do komórek krwiotwórczych. Zastosowano dwa wektory retrowirusowe różniące się rekombinowanym miano wirusa. Przeniesienie genu do zatwierdzonych komórek progenitorowych i długoterminowych komórek inicjujących wzrost kultur, test in vitro na ludzkie komórki macierzyste, znacznie wzrosło, gdy komórki zostały zakażone przylegając do płytek opłaszczonych FN 30/35 w porównaniu z komórkami zakażonymi na pokryciu BSA kontrolne płytki lub płytki pokryte innymi cząsteczkami ECM szpiku kostnego. Read more „Matryce pozakomórkowe macierzy zewnątrzkomórkowej usprawniają przenoszenie genów do ludzkich komórek krwiotwórczych za pomocą wektorów retrowirusowych.”
Zmniejszenie miażdżycy przez podanie dehydroepiandrosteronu. Badanie u białego królika nowozelandzkiego z hipercholesterolemią z uszkodzeniem wnętrza aorty.
Dehydroepiandrosteron (DHEA) jest endogennym steroidem, który blokuje karcynogenezę, opóźnia starzenie się i wywiera właściwości antyproliferacyjne. In vitro jest silnym inhibitorem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, pierwszego zatwierdzonego etapu szlaku pentozofosforanowego. U ludzi poziom DHEA i jego siarczanu osiąga najwyższy poziom we wczesnej dorosłości i znacznie spada wraz z wiekiem. Dane epidemiologiczne wskazują, że niski poziom DHEA lub jego koniugatu siarczanowego jest powiązany ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka lub zgonu z powodu choroby sercowo-naczyniowej. Podobnie jak rak, miażdżyca jest procesem proliferacyjnym, charakteryzującym się zarówno fazami inicjacji, jak i promocji. Read more „Zmniejszenie miażdżycy przez podanie dehydroepiandrosteronu. Badanie u białego królika nowozelandzkiego z hipercholesterolemią z uszkodzeniem wnętrza aorty.”
Jelitowe a-galaktozydazy: I. Separacja i charakterystyka trzech enzymów w normalnym ludzkim jelicie
Poprzednie badania oparte na pracy na szczurach i wstępne eksperymenty z ludzkim jelitem sugerowały, że dwie (3-galaktozydazy są obecne w jelicie cienkim i uważa się, że tylko jeden z tych enzymów jest laktazy ważnej dla trawienia laktozy w diecie. Wysoka częstość występowania niedoboru laktazy w jelitach u mężczyzn spowodowała pełniejsze badanie tych enzymów. Ludzkie galaktozydazy jelitowe badano przez filtrację żelową na Sephadex G-200 i Biogel P-300, jak również ultrawirowanie z gradientem gęstości. Filtracja żelowa spowodowała częściowe rozdzielenie na trzy piki aktywności enzymu, ale utracono znaczną aktywność wobec syntetycznych substratów. Tylko ciągły pik ze specyficznością dla syntetycznych p-galaktozydów był całkowicie oddzielony od innych enzymów. Read more „Jelitowe a-galaktozydazy: I. Separacja i charakterystyka trzech enzymów w normalnym ludzkim jelicie”
Nieprawidłowy transport wapnia w synaptosomach mózgu z mocznicą.
Mózg wapnia jest podwyższony u pacjentów i zwierząt laboratoryjnych z mocznicą. Znaczenie tego odkrycia jest niejasne. Przeanalizowaliśmy transport wapnia w mózgu zarówno normalnych, jak i urazowych szczurów moczonych (mocznik we krwi = 250 mg / dl), wykonując badania synaptosomów z kory mózgowej mózgu szczura. Synaptosomy to endodoncyjne zakończenia nerwu presynaptycznego z mózgu, które zawierają mitochondria i są metabolicznie aktywne. Dwa mechanizmy transportu wapnia oceniono stosując radioaktywny 45Ca ++ jako znacznik. Read more „Nieprawidłowy transport wapnia w synaptosomach mózgu z mocznicą.”
Regulacja wydzielania kalcytoniny w normalnym człowieku przez zmiany poziomu wapnia w surowicy w zakresie fizjologicznym
Aby zbadać względne znaczenie wapnia i gastryny w regulacji wydzielania kalcytoniny, podawano stopniowane doustne dawki wapnia 10 normalnym mężczyznom, w wieku 23-29 lat. Każdy osobnik wcześniej wykazał odpowiedni wzrost wydzielania kalcytoniny w odpowiedzi na farmakologiczny zastrzyk pentagastryny (0,5 ug / kg). W osobne dni iw przypadkowej kolejności każdy z mężczyzn wypił 250 ml wody destylowanej zawierającej 0,0, 0,5, 1,5 i 3,0 g elementarnego wapnia w postaci glukonianu. Próbki krwi pobrano przed i po 30, 60, 90, 120, 180 i 240 minutach od doustnej dawki wapnia. Próbki analizowano pod względem zawartości wapnia metodą spektroskopii absorpcji atomowej, a dla gastryny i kalcytoniny za pomocą testów radioimmunologicznych o ustalonej czułości i swoistości. Read more „Regulacja wydzielania kalcytoniny w normalnym człowieku przez zmiany poziomu wapnia w surowicy w zakresie fizjologicznym”
Utrata glutationu za pośrednictwem czynnika martwicy nerwu alfa zwiększa wrażliwość płucnych komórek śródbłonka na H2O2.
Zbadaliśmy wpływ stymulacji komórek śródbłonka na czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF alfa) na wzrost przepuszczalności śródbłonka wywołany przez H2O2. Komórki śródbłonka płucnego drobnokomórkowego płuc (BPMVEC) hodowano do konfluencji na filtrze mikroporowatym i oznaczano szybkość klirensu albuminy 125I w monowarstwie. Wstępne traktowanie TNF alfa (100 U / ml) przez 6 godzin nie miało bezpośredniego wpływu na transendotelialną przepuszczalność albuminy 125I. Jednak wstępne traktowanie TNF alfa zwiększało podatność BPMVEC na H2O2; to znaczy, że sam H202 (10 mikroM) nie wywiera bezpośredniego działania, podczas gdy H2O2 zwiększał przepuszczalność albuminy 125I ponad trzykrotnie po dodaniu do monowarstw wstępnie traktowanych przez 6 godz. TNF alfa. Read more „Utrata glutationu za pośrednictwem czynnika martwicy nerwu alfa zwiększa wrażliwość płucnych komórek śródbłonka na H2O2.”
Ocena kilku biochemicznych markerów tworzenia i resorpcji kości w protokole z wykorzystaniem cyklicznego parathormonu i terapii kalcytoniną w leczeniu osteoporozy.
Pacjentki (n = 20) z osteoporozą, w wieku 66 +/- 5 lat badano podczas 24-godzinnej infuzji parathormonu (PTH [1-34]) z szybkością 0,5 IU ekwiwalentów / kg.h, a następnie podczas 28-dniowego okresu wstrzyknięć podskórnych, w dawce 800 IU ekwiwalentów na dzień. Następnie połowa pacjentów otrzymywała podskórne zastrzyki kalcytoniny, 75 U / dzień przez 42 dni, a wszyscy pacjenci byli obserwowani do końca cyklu 90-dniowego. Biochemiczne markery tworzenia kości (fosfataza alkaliczna w surowicy, osteokalcyna i peptyd wydłużania na końcu karboksylowym pro-kolagenu 1) oraz resorpcja kości (wapń na czczo, hydroksyprolinę i dezoksypirydynolinę) zostały porównane w trakcie leczenia drogą dożylną i podskórną PTH podawanie, a następnie w trakcie leczenia kalcytoniną. Podczas dożylnego wlewu PTH nastąpiło znaczące zmniejszenie wszystkich trzech markerów tworzenia kości, pomimo spodziewanego wzrostu wapnia i hydroksyproliny w moczu. Przeciwnie, krążące markery tworzenia kości gwałtownie wzrosły o> 100% wartości wyjściowych podczas codziennych zastrzyków PTH (P <0,001). Read more „Ocena kilku biochemicznych markerów tworzenia i resorpcji kości w protokole z wykorzystaniem cyklicznego parathormonu i terapii kalcytoniną w leczeniu osteoporozy.”
Zależność między regionalnym przepływem krwi w mięśniu sercowym a rozkładem talii-201 w obecności zwężenia tętnicy wieńcowej i rozszerzonego naczyń krwionośnych dipirydamolu.
W pracy dokonano oceny zależności między rozkładem talu-201 a przepływem krwi w mięśniu sercowym podczas rozszerzania naczyń wieńcowych wywołanego dożylnym dipirydamolem w psich modelach częściowego i całkowitego zwężenia tętnicy wieńcowej. 10 psów było chronicznie wyposażonych w cewniki w lewym przedsionku i aorcie oraz w okluder balonowy i sondę przepływu elektromagnetycznego na bliższej lewej tętnicy wieńcowej okalającej. Regionalny przepływ krwi w mięśniu sercowym mierzono w warunkach kontrolnych za pomocą mikrosfer znakowanych radioizotopem, a następnie zarejestrowano fazową reaktywną reakcję hiperemiczną na 20-sekundową przejściową okluzję. Dipyridamol podawano dożylnie do momentu, aż fazowy przepływ krwi wieńcowej zwiększył się, aby osiągnąć wartości szczytowe przekrwienia. Lewa obwodowa tętnica wieńcowa była albo częściowo zamknięta w celu zmniejszenia fazowego przepływu krwi do wartości kontrolnych (grupa 1) lub została całkowicie zamknięta (grupa 2), i talo-201 oraz druga etykieta mikrokulek zostały wstrzyknięte. Read more „Zależność między regionalnym przepływem krwi w mięśniu sercowym a rozkładem talii-201 w obecności zwężenia tętnicy wieńcowej i rozszerzonego naczyń krwionośnych dipirydamolu.”