Ustala się związek wyczerpywania potasu (K) z wielomoczem i wada koncentracyjną, ale nie zbadano systematycznie, w jakim stopniu te wady mogą być wtórne do efektu niskiego K przy pobieraniu wody. Aby ustalić, czy hipokaliemia ma główny wpływ na zwiększenie pragnienia i czy powstały poliuria i polidypsja przyczyniają się do wady koncentracji, zbadaliśmy trzy grupy szczurów trzymanych w klatkach metabolicznych przez 15 dni. Grupy zostały ustawione w następujący sposób: grupa 1, normalne diety i ad lib. płyny (n = 12); grupa 2, dieta z niedoborem K na ad lib. płyny (n = 12); i grupa 3, dieta uboga w K i niedobór płynów dopasowane do grupy (n = 14). Read more „O mechanizmie wielomoczu w wyczerpaniu potasu: ROLA POLYDIPSII”
Tag: wojewódzki ośrodek medycyny pracy sosnowiec
Badania nad fenolowymi steroidami u ludzi: VIII. Metabolizm estrool-16a-glukozyduronianu
6,7-3H-Estriol-16 (3-glukozyduronian-14C podawano ośmiu kobietom (dziewięć badań) na kilka sposobów: zarówno wstrzyknięcie i wlew (300 min) do żyły kubitalnej, wstrzyknięcie do układu żyły wrotnej, połknięcie i wkroplenie do dwunastnicy, jelita czczego i jelita krętego. Mocz pobrany w temp. 0-2, 2-4, 4-8, 8-12 i 12-24 h analizowano za pomocą przeciwprądowego rozkładu zawartości radioaktywnego 3- i 16-glukozyduronianu (E3-3Gl, E3-16Gl ) i sulfoglukozyduronianu (E3-3S, 16Gl) estriolu, jak również stosunku 3H / 14C każdego koniugatu. Po wstrzyknięciu obwodowym 50-60% wstrzykniętego E3-16Gl zostało wydalone w postaci niezmienionej wraz z około 5% jako E3-3S, 16 Gl w niezmienionym stosunku 3H / 14C, co wskazuje na bezpośrednie zasiarczenie wstrzykniętego E3-16G1. Podczas infuzji trwającej 300 minut wydalanie z moczem bardzo przypominało to po wstrzyknięciu. Read more „Badania nad fenolowymi steroidami u ludzi: VIII. Metabolizm estrool-16a-glukozyduronianu”
Polimorfizm kolagenu w normalnej i marskiej wątrobie ludzkiej.
Zbadano kolageny w normalnej wątrobie ludzkiej i wątrobie alkoholowej z marskością wątroby. Kolageny solubilizowano przez ograniczoną proteolizę pepsyną w warunkach niedenaturowania i po oczyszczeniu frakcjonowano do typów I i III przez selektywne wytrącanie za pomocą NaCl. Po chromatografii na karboksymetylocelulozie i agarozie, otrzymane łańcuchy alfa z każdego z typów kolagenu analizowano pod względem ich składu aminokwasów i węglowodanów. Porównanie wyników uzyskanych z prawidłowej wątroby z wynikami uzyskanymi z organu chorobowego nie wykazało istotnych różnic. Izolowane łańcuchy ludzkiej alfa1 (I) i alfa1 (III) wątroby trawiono CNBr i wytworzone peptydy rozdzielano i oczyszczano przez kombinację chromatografii jonowymiennej i chromatografii na sicie molekularnym. Read more „Polimorfizm kolagenu w normalnej i marskiej wątrobie ludzkiej.”
Molekularne uszkodzenie genu alfa-N-acetylogalaktozaminidazy, które powoduje angiokeratoma corporis diffusum z glikopeptydurią.
Angiokeratoma corporis diffusum z glikopeptydururią to niedawno rozpoznany wrodzony błąd katabolizmu glikoproteiny, wynikający z niedoboru aktywności ludzkiej alfa-N-acetylogalaktozaminidazy (EC 3.2.1.49; alfa-GalNAc). Pierwsza pacjentka z tym autosomalnym zaburzeniem recesywnym, 46-letnia, spokrewniona z japońską kobietą, miała rozległą angiokeratomię, łagodne upośledzenie umysłowe i obwodową neuroaksalną degenerację. Niewielka aktywność alfa-galNAc została również odnotowana u krewnych braci z wczesną postacią dystrofii neuroakonalnej wynikającej z mutacji missense (oznaczonej E325K) w genie alfa-galnaC. Aby zidentyfikować mutację powodującą fenotypowo odrębne zaburzenie dla dorosłych, przeprowadzono hybrydyzację Southern i Northern DNA i RNA z zaatakowanej homozygoty, która ujawniła rażąco normalną strukturę genu alfa-GalNAc i normalny rozmiar i obfitość transkryptu. Odwrotna transkrypcja, amplifikacja i sekwencjonowanie transkryptu alfa-GalNAc zidentyfikowało pojedyncze przejście C na T przy nukleotydzie (nt) 985, które przewidywało podstawienie argininy do tryptofanu w reszcie 329 (oznaczonej R329W) polipeptydu alfa-GalNAc. Read more „Molekularne uszkodzenie genu alfa-N-acetylogalaktozaminidazy, które powoduje angiokeratoma corporis diffusum z glikopeptydurią.”
Zależność między regionalnym przepływem krwi w mięśniu sercowym a rozkładem talii-201 w obecności zwężenia tętnicy wieńcowej i rozszerzonego naczyń krwionośnych dipirydamolu.
W pracy dokonano oceny zależności między rozkładem talu-201 a przepływem krwi w mięśniu sercowym podczas rozszerzania naczyń wieńcowych wywołanego dożylnym dipirydamolem w psich modelach częściowego i całkowitego zwężenia tętnicy wieńcowej. 10 psów było chronicznie wyposażonych w cewniki w lewym przedsionku i aorcie oraz w okluder balonowy i sondę przepływu elektromagnetycznego na bliższej lewej tętnicy wieńcowej okalającej. Regionalny przepływ krwi w mięśniu sercowym mierzono w warunkach kontrolnych za pomocą mikrosfer znakowanych radioizotopem, a następnie zarejestrowano fazową reaktywną reakcję hiperemiczną na 20-sekundową przejściową okluzję. Dipyridamol podawano dożylnie do momentu, aż fazowy przepływ krwi wieńcowej zwiększył się, aby osiągnąć wartości szczytowe przekrwienia. Lewa obwodowa tętnica wieńcowa była albo częściowo zamknięta w celu zmniejszenia fazowego przepływu krwi do wartości kontrolnych (grupa 1) lub została całkowicie zamknięta (grupa 2), i talo-201 oraz druga etykieta mikrokulek zostały wstrzyknięte. Read more „Zależność między regionalnym przepływem krwi w mięśniu sercowym a rozkładem talii-201 w obecności zwężenia tętnicy wieńcowej i rozszerzonego naczyń krwionośnych dipirydamolu.”
Ocena kilku biochemicznych markerów tworzenia i resorpcji kości w protokole z wykorzystaniem cyklicznego parathormonu i terapii kalcytoniną w leczeniu osteoporozy.
Pacjentki (n = 20) z osteoporozą, w wieku 66 +/- 5 lat badano podczas 24-godzinnej infuzji parathormonu (PTH [1-34]) z szybkością 0,5 IU ekwiwalentów / kg.h, a następnie podczas 28-dniowego okresu wstrzyknięć podskórnych, w dawce 800 IU ekwiwalentów na dzień. Następnie połowa pacjentów otrzymywała podskórne zastrzyki kalcytoniny, 75 U / dzień przez 42 dni, a wszyscy pacjenci byli obserwowani do końca cyklu 90-dniowego. Biochemiczne markery tworzenia kości (fosfataza alkaliczna w surowicy, osteokalcyna i peptyd wydłużania na końcu karboksylowym pro-kolagenu 1) oraz resorpcja kości (wapń na czczo, hydroksyprolinę i dezoksypirydynolinę) zostały porównane w trakcie leczenia drogą dożylną i podskórną PTH podawanie, a następnie w trakcie leczenia kalcytoniną. Podczas dożylnego wlewu PTH nastąpiło znaczące zmniejszenie wszystkich trzech markerów tworzenia kości, pomimo spodziewanego wzrostu wapnia i hydroksyproliny w moczu. Przeciwnie, krążące markery tworzenia kości gwałtownie wzrosły o> 100% wartości wyjściowych podczas codziennych zastrzyków PTH (P <0,001). Read more „Ocena kilku biochemicznych markerów tworzenia i resorpcji kości w protokole z wykorzystaniem cyklicznego parathormonu i terapii kalcytoniną w leczeniu osteoporozy.”
Utrata glutationu za pośrednictwem czynnika martwicy nerwu alfa zwiększa wrażliwość płucnych komórek śródbłonka na H2O2.
Zbadaliśmy wpływ stymulacji komórek śródbłonka na czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF alfa) na wzrost przepuszczalności śródbłonka wywołany przez H2O2. Komórki śródbłonka płucnego drobnokomórkowego płuc (BPMVEC) hodowano do konfluencji na filtrze mikroporowatym i oznaczano szybkość klirensu albuminy 125I w monowarstwie. Wstępne traktowanie TNF alfa (100 U / ml) przez 6 godzin nie miało bezpośredniego wpływu na transendotelialną przepuszczalność albuminy 125I. Jednak wstępne traktowanie TNF alfa zwiększało podatność BPMVEC na H2O2; to znaczy, że sam H202 (10 mikroM) nie wywiera bezpośredniego działania, podczas gdy H2O2 zwiększał przepuszczalność albuminy 125I ponad trzykrotnie po dodaniu do monowarstw wstępnie traktowanych przez 6 godz. TNF alfa. Read more „Utrata glutationu za pośrednictwem czynnika martwicy nerwu alfa zwiększa wrażliwość płucnych komórek śródbłonka na H2O2.”
Regulacja wydzielania kalcytoniny w normalnym człowieku przez zmiany poziomu wapnia w surowicy w zakresie fizjologicznym
Aby zbadać względne znaczenie wapnia i gastryny w regulacji wydzielania kalcytoniny, podawano stopniowane doustne dawki wapnia 10 normalnym mężczyznom, w wieku 23-29 lat. Każdy osobnik wcześniej wykazał odpowiedni wzrost wydzielania kalcytoniny w odpowiedzi na farmakologiczny zastrzyk pentagastryny (0,5 ug / kg). W osobne dni iw przypadkowej kolejności każdy z mężczyzn wypił 250 ml wody destylowanej zawierającej 0,0, 0,5, 1,5 i 3,0 g elementarnego wapnia w postaci glukonianu. Próbki krwi pobrano przed i po 30, 60, 90, 120, 180 i 240 minutach od doustnej dawki wapnia. Próbki analizowano pod względem zawartości wapnia metodą spektroskopii absorpcji atomowej, a dla gastryny i kalcytoniny za pomocą testów radioimmunologicznych o ustalonej czułości i swoistości. Read more „Regulacja wydzielania kalcytoniny w normalnym człowieku przez zmiany poziomu wapnia w surowicy w zakresie fizjologicznym”
Nieprawidłowy transport wapnia w synaptosomach mózgu z mocznicą.
Mózg wapnia jest podwyższony u pacjentów i zwierząt laboratoryjnych z mocznicą. Znaczenie tego odkrycia jest niejasne. Przeanalizowaliśmy transport wapnia w mózgu zarówno normalnych, jak i urazowych szczurów moczonych (mocznik we krwi = 250 mg / dl), wykonując badania synaptosomów z kory mózgowej mózgu szczura. Synaptosomy to endodoncyjne zakończenia nerwu presynaptycznego z mózgu, które zawierają mitochondria i są metabolicznie aktywne. Dwa mechanizmy transportu wapnia oceniono stosując radioaktywny 45Ca ++ jako znacznik. Read more „Nieprawidłowy transport wapnia w synaptosomach mózgu z mocznicą.”
Jelitowe a-galaktozydazy: I. Separacja i charakterystyka trzech enzymów w normalnym ludzkim jelicie
Poprzednie badania oparte na pracy na szczurach i wstępne eksperymenty z ludzkim jelitem sugerowały, że dwie (3-galaktozydazy są obecne w jelicie cienkim i uważa się, że tylko jeden z tych enzymów jest laktazy ważnej dla trawienia laktozy w diecie. Wysoka częstość występowania niedoboru laktazy w jelitach u mężczyzn spowodowała pełniejsze badanie tych enzymów. Ludzkie galaktozydazy jelitowe badano przez filtrację żelową na Sephadex G-200 i Biogel P-300, jak również ultrawirowanie z gradientem gęstości. Filtracja żelowa spowodowała częściowe rozdzielenie na trzy piki aktywności enzymu, ale utracono znaczną aktywność wobec syntetycznych substratów. Tylko ciągły pik ze specyficznością dla syntetycznych p-galaktozydów był całkowicie oddzielony od innych enzymów. Read more „Jelitowe a-galaktozydazy: I. Separacja i charakterystyka trzech enzymów w normalnym ludzkim jelicie”